ดอกไม้... เวลา... และการเดินทาง
เธอและฉัน.... เราวางเมล็ดพันธุ์ดอกไม้ ช่วยกันปลูกไว้ในกระถางใบหนึ่ง
ฉัน.... คอยรดน้ำ
เธอ... คอยใส่ปุ๋ย
เรา... ช่วยกันดูแล "มัน" อย่างทะนุถนอม และเฝ้ารอคอนการเจริญเติบโต
ของ "มัน" อย่างตั้งใจ
เวลาผ่านไป...
เจ้าเมล็ดพันธุ์ในกระถางก็เริ่ม หยั่งราก... แตกใบ...
และผลิดอกที่สวยงาม...
เราต่างตื่นเต้นและดีใจ ที่ได้เห็นการเจริญเติบโตของดอกไม้ในกระถางที่
เราช่วยกันปลูก
.....มันงอกเงยไปพร้อมๆ กับเมล็ดพันธุ์ในใจของเรา
แต่ทว่า... เจ้าดอกไม้ ยังคงอ่อนเยาว์ และ บอบบาง
ฉัน... จึงหมั่นรดน้ำ
เธอ... จึงหมั่นใส่ปุ๋ย
เรา... ช่วยกันดูแล"ดอกไม้"ในกระถางนี้ อย่างทะนุถนอม หวังว่า "มัน"
จะเติบโตแข็งแรง และมั่นคง
เวลาผ่านไป...
เจ้าดอกไม้ในกระถางเติบโต แข็งแรง... กลีบดอก เบ่งบาน...
สีสัน สดสวย... กลิ่นหอม รวยริน...
เราต่างคิดว่า มันช่างเป็นความงามที่สมบูรณ์ และปรารถนาให้ความงามนี้
คงอยู่ตลอดไป...
แต่แล้ว วันหนึ่ง...
ฉัน... ต้องออกเดินทางไปในที่แสนไกล เพื่อเรียนรู้โลกกว้าง
เธอ... มอบกระถางดอกไม้นี้ เพื่อให้ฉันนำ"มัน"ติดตัวไป และจงนำ "มัน"
กลับมาให้เธอ ในวันที่ฉัน..สิ้นสุดการเดินทาง
ไม่ว่าจะ ไกล... แสนไกล
หรือว่าจะ นาน... แสนนาน
เธอจะรอคอย....
และแล้ว การเดินทางของฉัน เริ่มต้นไปพร้อมกับการรอคอยของเธอ...
7 วันผ่านไป....
ในระหว่างการเดินทาง ลมพัดมาอย่างแรง...
ดอกไม้วูบไหวตามกระแสลมที่พัดมาเล็กน้อย
ฉัน...ยังคงรดน้ำ
และ ดอกไม้ในกระถาง...ยังสวยอยู่เหมือนเดิม
2 สัปดาห์ผ่านไป...
ในระหว่างการเดินทาง หนอนน้อยตัวหนึ่ง หล่นลงมาบนดอกไม้...
ฉันรีบนำเอาเจ้าหนอนตัวนั้นออกไป
และฉัน... ยังคงรดน้ำ
หากแต่ ดอกไม้ในกระถาง...มีรอยช้ำตรงกลีบดอกเล็กน้อย
3 เดือนผ่านไป...
ในระหว่างการเดินทาง ผีเสื้อตัวหนึ่ง บินมาดอมดมดอกไม้...
ปีกผีเสื้อแสนสวย ดึงดูดให้ฉันมองดูมัน จนกระทั่งมันบินจากไป
เป็นครั้งแรกที่ฉัน...ไม่ได้รดน้ำ
แต่คิดว่า ดอกไม้ในกระถาง...มันคงจะไม่เป็นไร
1 ปีผ่านไป...
ในระหว่างการเดินทาง สองข้างทางเดินมีธรรมชาติสวยงามมากมาย...
ฉันรู้สึกตื่นตา ตื่นใจที่ได้พบเห็นสิ่งใหม่ๆ
ฉันแบ่งความสนใจจากดอกไม้ที่อยู่ในมือ ไปให้สิ่งต่างๆ ที่อยู่รอบตัว
แต่ฉันยังคงถือกระถางนั้นไว้...
ฉัน...ไม่ได้รดน้ำ
ดอกไม้ในกระถาง... เหี่ยวลงเล็กน้อย แต่ฉันคิดว่า "มัน"คงไม่เป็นไร..
3 ปีผ่านไป...
ใกล้เวลาสิ้นสุดการเดินทางของฉันแล้ว...
ตลอดเส้นทางที่ฉันเดินผ่าน มีดอกไม้แสนสวยนานาชนิด เย้ายวนให้ฉันเข้าไปชื่นชมอยู่มิได้ขาด
จนฉันลืมดอกไม้ที่อยู่ในมือไปเสียสนิท....
ฉัน...จำไม่ได้ว่า ฉันละเลยการรดน้ำให้"มัน"มานานเท่าไหร่แล้ว
ดอกไม้ในกระถาง... เหี่ยวเฉา... ร่วงโรย... และแห้งตายไป
แต่กระนั้น ฉัน...ก็ยังคงถือกระถางนั้นไว้เสมอ
ในที่สุด...
ฉัน... เดินทางกลับมา
เธอ...ยังคงรอคอย ณ ที่เดิม
ฉัน... นำกระถางในมือยื่นให้กับเธอ ดั่งที่เคยให้สัญญา
เธอ... ยิ้มรับกระถางใบนั้น ทั้งน้ำตา แล้วพร้อมกับพูดว่า....
กระถางที่ว่างเปล่า จะมีประโยชน์อะไร หากไร้ซึ่งดอกไม้...
การรักษาวาจา จะมีค่าอะไร หากไม่รักษาหัวใจไว้...
การสัญญา จะสำคัญอะไร หากไม่เหลือความรักไว้ให้กัน...
เธอวางกระถางใบนั้นลง.... แล้วหันหลังเดินจากไป...
เหลือทิ้งไว้... เพียงฉันและกระถางที่ว่างเปล่า...ใบเดิม
ฉัน.... คอยรดน้ำ
เธอ... คอยใส่ปุ๋ย
เรา... ช่วยกันดูแล "มัน" อย่างทะนุถนอม และเฝ้ารอคอนการเจริญเติบโต
ของ "มัน" อย่างตั้งใจ
เวลาผ่านไป...
เจ้าเมล็ดพันธุ์ในกระถางก็เริ่ม หยั่งราก... แตกใบ...
และผลิดอกที่สวยงาม...
เราต่างตื่นเต้นและดีใจ ที่ได้เห็นการเจริญเติบโตของดอกไม้ในกระถางที่
เราช่วยกันปลูก
.....มันงอกเงยไปพร้อมๆ กับเมล็ดพันธุ์ในใจของเรา
แต่ทว่า... เจ้าดอกไม้ ยังคงอ่อนเยาว์ และ บอบบาง
ฉัน... จึงหมั่นรดน้ำ
เธอ... จึงหมั่นใส่ปุ๋ย
เรา... ช่วยกันดูแล"ดอกไม้"ในกระถางนี้ อย่างทะนุถนอม หวังว่า "มัน"
จะเติบโตแข็งแรง และมั่นคง
เวลาผ่านไป...
เจ้าดอกไม้ในกระถางเติบโต แข็งแรง... กลีบดอก เบ่งบาน...
สีสัน สดสวย... กลิ่นหอม รวยริน...
เราต่างคิดว่า มันช่างเป็นความงามที่สมบูรณ์ และปรารถนาให้ความงามนี้
คงอยู่ตลอดไป...
แต่แล้ว วันหนึ่ง...
ฉัน... ต้องออกเดินทางไปในที่แสนไกล เพื่อเรียนรู้โลกกว้าง
เธอ... มอบกระถางดอกไม้นี้ เพื่อให้ฉันนำ"มัน"ติดตัวไป และจงนำ "มัน"
กลับมาให้เธอ ในวันที่ฉัน..สิ้นสุดการเดินทาง
ไม่ว่าจะ ไกล... แสนไกล
หรือว่าจะ นาน... แสนนาน
เธอจะรอคอย....
และแล้ว การเดินทางของฉัน เริ่มต้นไปพร้อมกับการรอคอยของเธอ...
7 วันผ่านไป....
ในระหว่างการเดินทาง ลมพัดมาอย่างแรง...
ดอกไม้วูบไหวตามกระแสลมที่พัดมาเล็กน้อย
ฉัน...ยังคงรดน้ำ
และ ดอกไม้ในกระถาง...ยังสวยอยู่เหมือนเดิม
2 สัปดาห์ผ่านไป...
ในระหว่างการเดินทาง หนอนน้อยตัวหนึ่ง หล่นลงมาบนดอกไม้...
ฉันรีบนำเอาเจ้าหนอนตัวนั้นออกไป
และฉัน... ยังคงรดน้ำ
หากแต่ ดอกไม้ในกระถาง...มีรอยช้ำตรงกลีบดอกเล็กน้อย
3 เดือนผ่านไป...
ในระหว่างการเดินทาง ผีเสื้อตัวหนึ่ง บินมาดอมดมดอกไม้...
ปีกผีเสื้อแสนสวย ดึงดูดให้ฉันมองดูมัน จนกระทั่งมันบินจากไป
เป็นครั้งแรกที่ฉัน...ไม่ได้รดน้ำ
แต่คิดว่า ดอกไม้ในกระถาง...มันคงจะไม่เป็นไร
1 ปีผ่านไป...
ในระหว่างการเดินทาง สองข้างทางเดินมีธรรมชาติสวยงามมากมาย...
ฉันรู้สึกตื่นตา ตื่นใจที่ได้พบเห็นสิ่งใหม่ๆ
ฉันแบ่งความสนใจจากดอกไม้ที่อยู่ในมือ ไปให้สิ่งต่างๆ ที่อยู่รอบตัว
แต่ฉันยังคงถือกระถางนั้นไว้...
ฉัน...ไม่ได้รดน้ำ
ดอกไม้ในกระถาง... เหี่ยวลงเล็กน้อย แต่ฉันคิดว่า "มัน"คงไม่เป็นไร..
3 ปีผ่านไป...
ใกล้เวลาสิ้นสุดการเดินทางของฉันแล้ว...
ตลอดเส้นทางที่ฉันเดินผ่าน มีดอกไม้แสนสวยนานาชนิด เย้ายวนให้ฉันเข้าไปชื่นชมอยู่มิได้ขาด
จนฉันลืมดอกไม้ที่อยู่ในมือไปเสียสนิท....
ฉัน...จำไม่ได้ว่า ฉันละเลยการรดน้ำให้"มัน"มานานเท่าไหร่แล้ว
ดอกไม้ในกระถาง... เหี่ยวเฉา... ร่วงโรย... และแห้งตายไป
แต่กระนั้น ฉัน...ก็ยังคงถือกระถางนั้นไว้เสมอ
ในที่สุด...
ฉัน... เดินทางกลับมา
เธอ...ยังคงรอคอย ณ ที่เดิม
ฉัน... นำกระถางในมือยื่นให้กับเธอ ดั่งที่เคยให้สัญญา
เธอ... ยิ้มรับกระถางใบนั้น ทั้งน้ำตา แล้วพร้อมกับพูดว่า....
กระถางที่ว่างเปล่า จะมีประโยชน์อะไร หากไร้ซึ่งดอกไม้...
การรักษาวาจา จะมีค่าอะไร หากไม่รักษาหัวใจไว้...
การสัญญา จะสำคัญอะไร หากไม่เหลือความรักไว้ให้กัน...
เธอวางกระถางใบนั้นลง.... แล้วหันหลังเดินจากไป...
เหลือทิ้งไว้... เพียงฉันและกระถางที่ว่างเปล่า...ใบเดิม
Kommentarer
Trackback
