ดอกไม้... เวลา... และการเดินทาง
ฉัน.... คอยรดน้ำ
เธอ... คอยใส่ปุ๋ย
เรา... ช่วยกันดูแล "มัน" อย่างทะนุถนอม และเฝ้ารอคอนการเจริญเติบโต
ของ "มัน" อย่างตั้งใจ
เวลาผ่านไป...
เจ้าเมล็ดพันธุ์ในกระถางก็เริ่ม หยั่งราก... แตกใบ...
และผลิดอกที่สวยงาม...
เราต่างตื่นเต้นและดีใจ ที่ได้เห็นการเจริญเติบโตของดอกไม้ในกระถางที่
เราช่วยกันปลูก
.....มันงอกเงยไปพร้อมๆ กับเมล็ดพันธุ์ในใจของเรา
แต่ทว่า... เจ้าดอกไม้ ยังคงอ่อนเยาว์ และ บอบบาง
ฉัน... จึงหมั่นรดน้ำ
เธอ... จึงหมั่นใส่ปุ๋ย
เรา... ช่วยกันดูแล"ดอกไม้"ในกระถางนี้ อย่างทะนุถนอม หวังว่า "มัน"
จะเติบโตแข็งแรง และมั่นคง
เวลาผ่านไป...
เจ้าดอกไม้ในกระถางเติบโต แข็งแรง... กลีบดอก เบ่งบาน...
สีสัน สดสวย... กลิ่นหอม รวยริน...
เราต่างคิดว่า มันช่างเป็นความงามที่สมบูรณ์ และปรารถนาให้ความงามนี้
คงอยู่ตลอดไป...
แต่แล้ว วันหนึ่ง...
ฉัน... ต้องออกเดินทางไปในที่แสนไกล เพื่อเรียนรู้โลกกว้าง
เธอ... มอบกระถางดอกไม้นี้ เพื่อให้ฉันนำ"มัน"ติดตัวไป และจงนำ "มัน"
กลับมาให้เธอ ในวันที่ฉัน..สิ้นสุดการเดินทาง
ไม่ว่าจะ ไกล... แสนไกล
หรือว่าจะ นาน... แสนนาน
เธอจะรอคอย....
และแล้ว การเดินทางของฉัน เริ่มต้นไปพร้อมกับการรอคอยของเธอ...
7 วันผ่านไป....
ในระหว่างการเดินทาง ลมพัดมาอย่างแรง...
ดอกไม้วูบไหวตามกระแสลมที่พัดมาเล็กน้อย
ฉัน...ยังคงรดน้ำ
และ ดอกไม้ในกระถาง...ยังสวยอยู่เหมือนเดิม
2 สัปดาห์ผ่านไป...
ในระหว่างการเดินทาง หนอนน้อยตัวหนึ่ง หล่นลงมาบนดอกไม้...
ฉันรีบนำเอาเจ้าหนอนตัวนั้นออกไป
และฉัน... ยังคงรดน้ำ
หากแต่ ดอกไม้ในกระถาง...มีรอยช้ำตรงกลีบดอกเล็กน้อย
3 เดือนผ่านไป...
ในระหว่างการเดินทาง ผีเสื้อตัวหนึ่ง บินมาดอมดมดอกไม้...
ปีกผีเสื้อแสนสวย ดึงดูดให้ฉันมองดูมัน จนกระทั่งมันบินจากไป
เป็นครั้งแรกที่ฉัน...ไม่ได้รดน้ำ
แต่คิดว่า ดอกไม้ในกระถาง...มันคงจะไม่เป็นไร
1 ปีผ่านไป...
ในระหว่างการเดินทาง สองข้างทางเดินมีธรรมชาติสวยงามมากมาย...
ฉันรู้สึกตื่นตา ตื่นใจที่ได้พบเห็นสิ่งใหม่ๆ
ฉันแบ่งความสนใจจากดอกไม้ที่อยู่ในมือ ไปให้สิ่งต่างๆ ที่อยู่รอบตัว
แต่ฉันยังคงถือกระถางนั้นไว้...
ฉัน...ไม่ได้รดน้ำ
ดอกไม้ในกระถาง... เหี่ยวลงเล็กน้อย แต่ฉันคิดว่า "มัน"คงไม่เป็นไร..
3 ปีผ่านไป...
ใกล้เวลาสิ้นสุดการเดินทางของฉันแล้ว...
ตลอดเส้นทางที่ฉันเดินผ่าน มีดอกไม้แสนสวยนานาชนิด เย้ายวนให้ฉันเข้าไปชื่นชมอยู่มิได้ขาด
จนฉันลืมดอกไม้ที่อยู่ในมือไปเสียสนิท....
ฉัน...จำไม่ได้ว่า ฉันละเลยการรดน้ำให้"มัน"มานานเท่าไหร่แล้ว
ดอกไม้ในกระถาง... เหี่ยวเฉา... ร่วงโรย... และแห้งตายไป
แต่กระนั้น ฉัน...ก็ยังคงถือกระถางนั้นไว้เสมอ
ในที่สุด...
ฉัน... เดินทางกลับมา
เธอ...ยังคงรอคอย ณ ที่เดิม
ฉัน... นำกระถางในมือยื่นให้กับเธอ ดั่งที่เคยให้สัญญา
เธอ... ยิ้มรับกระถางใบนั้น ทั้งน้ำตา แล้วพร้อมกับพูดว่า....
กระถางที่ว่างเปล่า จะมีประโยชน์อะไร หากไร้ซึ่งดอกไม้...
การรักษาวาจา จะมีค่าอะไร หากไม่รักษาหัวใจไว้...
การสัญญา จะสำคัญอะไร หากไม่เหลือความรักไว้ให้กัน...
เธอวางกระถางใบนั้นลง.... แล้วหันหลังเดินจากไป...
เหลือทิ้งไว้... เพียงฉันและกระถางที่ว่างเปล่า...ใบเดิม
^^
ทั่งที่ในใจมันถูกบีบจนรัาวไปหมด
..."รัก"...หรือแค่...."ผูกพัน....
ความรัก กับ ความผูกพัน มันคืออะไรนะ ต่างกันอย่างไร
ความรัก กับ ความผูกพัน เหมือนกันมั้ยนะ
ถ้าไม่มีความผูกพันก็เกิดความรักได้นี่นา แต่ถ้าเกิดความรัก
แล้วไม่มีความผูกพันล่ะ จะเป็นไปได้รึเปล่านะ
สำหรับเรา ความรักกับความผูกพันไม่เหมือนกัน
มันแตกต่างกัน
ความรักเกิดขึ้นได้เสมอ ทุกที่ ทุกเวลา ไม่ว่าเมื่อไหร่ ที่ไหน กับใครก็ตาม
บางครั้งเกิดขึ้นโดยที่เราไม่รู้ตัว และไม่สามารถตอบได้
ความรักคือการให้ การทุ่มเท การให้ความรู้สึกดีๆ ให้สิ่งที่เกินพอ
สำหรับใครซักคนที่เรารัก การทำอย่างไรก็ได้เพื่อให้คนที่เรารักมีความสุข
จนเหมือนกับว่าคนๆ นั้นเป็นคนที่พิเศษกว่าคนอื่น
(ซึ่งจริงๆ แล้วก็ใช่)
ความรักจึงเป็นการทำเพื่อคนๆ หนึ่ง ซึ่งไม่ว่าเมื่อไหร่ เวลาไหน
สำหรับคนที่เรารัก ความคิดถึง ความเป็นห่วงจะเกิดขึ้นตลอดเวลา
เราจะห่วงว่าเขาไปที่ไหน ไปกับใคร ความรัก
เกิดขึ้นได้แม้เพียงพบกันแค่นาที แค่เห็นหน้าเพียงครั้งแรก ครั้งเดียว
ความรักไม่จำเป็นต้องใช้เวลา แต่การจะทำให้ความรักคงอยู่
หรือเกิดขึ้นได้จริงหรือไม่
นั่นต่างหาก เป็นสิ่งที่ต้องใช้เวลา และนำความผูกพันใส่ลงไป
เพราะความผูกพันเป็นสิ่งที่ทำให้คนสองคนได้รู้จักกันมากขึ้น
เป็นช่วงเวลาที่ทำให้คนสองคนปรับตัวเข้าหากัน
ความรักจะคงอยู่ได้ หากความผูกพันเกิดขึ้น
ความผูกพันนั้นต่างกับความรัก เพราะการผูกพันกับใครซักคน
ไม่จำเป็นที่เราจะต้องรัก
สำหรับความผูกพัน มันคือความรู้สึกคิดถึง
ช่วงเวลาหนึ่งที่เคยเกิดขึ้น การที่เราคิดถึงคนๆ
หนึ่งเวลาที่เราจากกัน ิ เวลาที่ไม่ได้พบ ไม่ได้พูดคุย นั่นไม่ใช่ความรัก
เราไม่ได้ทำสิ่งใดเพื่อเค้า
เราไม่ได้ต้องการให้สิ่งใดกับเค้า
ไม่ได้ห่วงว่าเขาจะไปกับใคร เมื่อไหร่ หรือที่ไหน
แต่เราเพียงแค่คิดถึง ความทรงจำที่ดี เวลาที่เคยอยู่ด้วยกัน
ดังนั้น ความผูกพันจึงเป็นเพียงความรู้สึกที่เกิดขึ้นจากการใช้เวลา
มันเป็นความทรงจำ เป็นความรู้สึก และไม่ใช่ความรัก
เพราะเกิดได้กับทุกคน กับเพื่อน พี่ น้อง หรืออาจเป็นใครก็ตามที่ครั้งหนึ่ง
เคยใช้เวลาอยู่ร่วมกัน
มันเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เกิดความคิดถึง และเป็นส่วนหนึ่งของ
การทำให้เกิดความรักนั่นเอง
ทั้งความรักและความผูกพัน เป็นสิ่งที่ควรมีอยู่ร่วมกัน
ถึงแม้ว่ามันจะแตกต่างกันก็ตาม สิ่งสำคัญมันอยู่ที่ว่า
เราจะแยกมันออกจากกันได้หรือเปล่าเท่านั้นเอง
ว่าอันไหนคือความรัก อันไหนคือความผูกพัน เพราะจริงๆ
แล้วมันแทบจะไม่ต่างกันเลย เพราะทั้ง 2 สิ่งควรจะมีอยู่คู่กัน
ปัญหาของความรักกับความผูกพันอยู่ตรงที่
บางคนไม่สามารถแยกได้ว่า ความรัก
กับความผูกพันต่างกันตรงไหน
ความสับสน ความลังเล จะเกิดขึ้น ถ้าหากวันนึง
คุณรักใครซักคน และมีความผูกพันกับใครอีกคน
คุณจะตอบตัวเองได้หรือเปล่าว่า
คุณจะเลือกใคร หากคุณคิดว่า
คนที่คุณผูกพันคือคนที่คุณไม่สามารถลืมเค้าได้
และคนที่คุณรัก คุณก็ไม่สามารถเลิกรักเค้าได้เช่นกัน
จำไว้ว่า… จงเลือกคนที่หัวใจของคุณต้องการ อย่าใช้คำว่าถูกหรือผิด
เพราะมันใช้กับความรักไม่ได้ แต่จงใช้หัวใจของคุณเอง
หากคุณต้องการค้นหาใครซักคนที่จะอยู่เคียงข้างคุณไปตลอดชีวิต
ชีวิตของเรา เราไม่จำเป็นต้องลอกใครทั้งนั้น
อย่ากลัวว่าทำไปแบบนี้แล้วจะมีคนไม่รัก
อย่าแอบมองคนอื่น
อย่าลอกชีวิตคนอื่น
อย่าเลียนแบบคนอื่น
เป็นตัวของเธอเองนั่นแหละ
มันสวยงามที่สุดแล้ว
1.
Just the way you are...
ไม่จำเป็นต้องลอกเลียนแบบใคร
ในเมื่อเธอเองก็มีแบบของตัวเธอเอง
ไม่มีประโยชน์ที่จะหวังให้ทุกคนพอใจและชอบในตัวของเธอ
...
เพราะมันเป็นไปไม่ได้
การมีตัวตนในโลกใบนีมั้กมีสองด้านเสมอ
ไม่ว่าจะเป็นอะไร คิดอะไร หรือทำไรก็ตาม
ยอมรับเถิดว่าการเป็นมนุษย์นัน้
ย่อมต้องมีคนชอบและคนเกลียดอยู่เสมอ
จงเข้าใจเถิดว่า
ในโลกใบนีจ้ะต้องมีคนรู้สึกไม่ชอบไม่ถูกโฉลกเธออยู่
แต่อย่าปล่อยให้เขาเหล่านัน้ มาทำให้ตัวเธอเล็กลง อ่อนแอลง
จงย่ำอยู่บนโลกด้วยความสุข และสนุก
และเดินชีวิตในแบบฉบับของตัวเธอเอง
จงเชื่อเถิดว่าแม้โลกบนีจ้ะร้ายแค่ไหน
ยังมีคนที่ชื่นชมและรักเธออย่างที่เธอเป็นอยู่
จงมองให้เห็นความรัก
ก่อนความเกลียดชัง
จงสร้างกำลังใจให้ได้
ก่อนความคิดที่คิดไปเองในแง่ลบจะเกิดขึน้
จำไว้เสมอว่า
ไม่ว่าจะเจ็บชำ้ พลาด ล้ม สักกี่ครัง้กี่ครา
ก็จงยึดมั่นในความเป็นตัวของตัวเอง
ก็จงเลือกทางเดินของเธอเอง
ก็จงศรัทธาในตัวเอง
ยืดอกให้ตรง สูดลมหายใจเข้าปอด และก้าวเดินต่อไป
It is of no use to hope that we can please everyone around
us.
There are always two sides of the story.
It is bound to have head and tail always.
We are liked yet we are disliked.